"Melody is like a memory and it circles back the past. You play your songs while people listen and you pray to God that it will last " (From "the Song is all That Remains")

Een aardje naar zijn vaartje ... het moet voor Bill Wilson een genoegdoening zijn dat zijn zonen James (vocals, guitars), Sam (vocals, guitars), en Abe (vocals, piano, organ, banjo) op het lumineuze idee kwamen om hun exploten in de metal/hard/rock wereld te laten voor wat ze waren en dat het drietal in 2005 unaniem besloot om hun muzikale activiteiten een serieuze (Americana) koerswijziging te laten ondergaan. Back to the roots en dan kom je natuurlijk uit bij Steve Earle, Billy Joe Shaver, Robert Earl Keen, Gram Parsons, Hank Williams, Reckless Kelly, Son Volt, Uncle Tupelo ...enz. De jongens uit Charlottesville, Virginia lieten er geen gras over groeien en met hun debuut album "A Far Cry From Freedom" kwamen zij al onmiddelijk in aanmerking voor het ondertussen  terziele gegane "It's a Cracker, 100% Guaranteed " stempeltje van Miles of Music.

Destijds en ook nu nog steeds een terechte vermelding want wat de broertjes Wilson, uitgebreid met Seth Green (bass) en Todd Wellons (drums)  op ons bord schotelden behoorde ongetwijfeld tot één van de meest verrassende ontdekkingen van 2006. Voor de opvolger "One Town Away" doen de broertjes Wilson opnieuw beroep op Seth Green / bass maar is van Todd Wellons / drums geen sprake meer, hij werd vervangen door Brian Caputo. Met Greg Leisz / pedal & lap steel en Grammy - Winner producer Jim Scott ( oa ; Wilco, Tom Petty, Whiskeytown) krijgen wij nog meer bekend volk over de studiovloer en kan u zich net als ondergetekende opnieuw opmaken voor een klein uurtje schitterende alt. country / americana.

Uiteraard duiken de vertrouwde thema's en sfeerbeelden opnieuw op : "Broken Bottles" (Hank Williams might have been a love - sick drinker), "Joey's Arm" ( has two tattoos, the stars and bars and born to lose) , "I Think I'll Go to Charleston and get drunk on the battery" en  de sublieme titeltrack  "One Town Away" (you put your cash on the barrel and you drink all your pain away) - with Greg Leisz on lap steel -  ...moet er nog zand, euh meer kommer en kwel zijn ? Van dancin' in the rain is op dit meesterwerkje geen sprake, integendeel The Sons of Bill hate the rain ongetwijfeld in die mate als  Marc Van Ranst de Mexicaanse grieptoestanden. Nog meer ellende, miserie en pijnlijke conclusies op ons bord met  "I'm Going Home" (its cold up here in Chicago, 1000 miles from home), "Western Skies" ( when I push a litle harder on the pedal I can't hear your dirty lies) en "You Never Saw it Coming, till it's all over the news"maar gelukkig wel allemaal badend in gitaargeluidjes die refereren naar the Drive By Truckers, Gin Blossoms, Wilco en Whiskeytown maar toch ook meer en meer een onvervalst SOB stempeltje dragen. Het lijkt wel of The Sons Of Bill met "One Town Away" een blik met zo veel mogelijk"blues"opentrekken dat zelfs de vrolijke "Rock & Roll"  moet wijken voor the love - sick, hungover hillbilly blues ...voor mij geen enkel probleem want met dit schijfje kan je ondergetekende zelfs " In The Morning"  lastig vallen .. het zal mijn dag helemaal niet bederven. Integendeel, "A Far Cry From Freedom" was al een verplichte aanschaf, wie "One Town Away"  in huis haalt moet zeker geen Tamiflu slikken, deze besmetting wordt zelfs aangeraden door ...  (SWA)

Met dank aan Zach Peters ( Red Light Management)